Idea początkowa Teorii wiecznego istnienia

Cechą podstawową teorii wiecznego istnienia jest odejście od tajemnic dotyczących atrybutów, cech, przymiotów i aktywności Bytu Pierwoistnego. Jest to logiczne wobec naukowego podejścia do analiz prowadzonych w ramach systemu essenceizmu, który ukształtował tę teorię.

To podejście wpisuje się w cele nauki, która od wieków wyjaśniała tajemnice dotyczycących wszelkich zjawisk we wszechświecie. Szczególnie dwudziesty wiek przyniósł w tym działaniu ogromny postęp. Mój system essenceizm użył zatem tych nowych metod dla zbadania ewentualnego udziału „tajemniczego” Boga w stworzeniu wszechświata, a także biologicznego życia oraz zaistnienia ludzi w środowisku przyrody. To działanie zaowocowało teorią wiecznego istnienia, która odsłoniła stan wiedzy o wieczności pochodzącej od Stwórcy. Moja teoria odsłoniła zwłaszcza faktyczną rolę Pierwoistnej Siły Miłości, którą dysponuje Byt Pierwoistny. Zatem zaproponowane przez teorię wiecznego istnienia wyjaśnienie mechanizmu działania Stwórcy może na nowo wyjaśnić zjawisko powstania wszechświata, życia i ludzi. Dzięki temu można ukierunkować myśl naukową na ewentualny fakt, że wszechświat nie pojawił się nagle w jakiś tajemniczy sposób. Od dłuższego czasu system essenceizm, który ukształtował tę teorię, zwraca uwagę, że przyszedł już czas na ponowną analizę obecnych poglądów naukowców.

Obserwując postęp badań w fizyce kwantowej oraz astrofizyce można mieć nadzieję, że nauka stopniowo odkryje wiele nowych zjawisk pozwalających na lepsze zrozumienie naszej rzeczywistości. Gorzej ma się sprawa z wyznaniami religijnymi, które nie dość, że nie robią żadnych postępów w odsłanianiu tajemnic dotyczących bezpośredniego pochodzenia ludzkości od Stwórcy oraz w rozszerzaniu wiedzy dotyczącej naszej wiecznej odosobowości, to jeszcze obkładają dogmatami możliwość ich poznania. Na przykład w kościele katolickim dogmaty bezpośrednio blokują wiedzę o przymiotach Boga, o świecie duchowym, o wieczności człowieka, o osobowości Jezusa Chrystusa i o tajemniczym Duchu Świętym. W innych religiach narzucone zasady wiary też mają charakter dogmatów. Jest to bardzo szkodliwa postawa wobec wysiłków wielu ludzi chcących edukować prawidłowo ludzkość. W ten sposób największe religie świata bezpośrednio lub pośrednio działają na rzecz braku wiedzy o Stwórcy i o wieczności człowieka.

Wniosek z tego jest taki, że trwanie tych wszystkich religijnych tajemnic utrzymuje ludzkość z dala od jej Stwórcy, a na dodatek nie hamują główną misję religii, którą jest zbawienie świata od zła. W wielu wyznaniach religijnych nakazy i siła władzy przywódców wyeliminowały zupełnie prawdziwa wartość miłości między ludźmi.

Teoria wiecznego istnienia próbuje całkowicie zmienić stan wiedzy o Bogu i ludzkości. System essenceism pokazał wcześniej prawdziwą wartość miłości i wieczności, jako form mogących uzdrowić zły świat. Zatem dobrze by było, aby wiedza o przynależnej mam wieczności i o sile miłości dotarła do wszystkich ludzi. Taki jest cel teorii wiecznego istnienia.